Symbol graficzny Fundacji jest wyrazem mistycznego doświadczenia, jakie było udziałem Franciszka i Hiacynty, w których życiu to, co realne przenikało się z tym, co boskie. Elementy odwołujące się do rzeczywistości ziemskiej (wizerunki dzieci z rękami złożonymi do modlitwy, w strojach z czasów objawień) występują tu obok motywów odwołujących się do sfery nadprzyrodzonej, takich jak światło, serce, modlitwa (dzieci oddające się modlitwie, ofiarowują swoje serca Bogu w intencji nawrócenia).

 

Symbol graficzny Fundacji ukazuje zwyczajne dzieci, które nie różnią się niczym od swoich rówieśników żyjących w tamtych czasach. Ale to właśnie te zwykłe dzieci poczują dotknięcie Boga, przeżyją transcendentalne doświadczenie. Prostoduszni, mali pasterze nie będą potrafili zachować dla siebie wewnętrznej radości, jaką natchnął ich Bóg oraz niewysłowionego piękna Pani, której obecność nadaje sens cierpieniu i która prosi o nawrócenie ludzkości. Franciszek i Hiacynta razem przeżywają to doświadczenie, ponieważ są rodzeństwem, są zawsze blisko siebie, są w podobnym wieku. To odróżnia ich od kuzynki – Łucji, którą podziwiają, której wypatrują, gdy wraca z pastwiska ze stadem i pragną naśladować jako pasterze.

 

Sylwetki pastuszków wpisane są w wirujące serca, symbolizujące światło i wewnętrzne poruszenie, jakie widzący odczuwali podczas objawień. Trzy serca to troje małych wizjonerów: Franciszek, Hiacynta i Łucja, którzy doznali trzech transcendentalnych doświadczeń (spotkanie z Aniołem, Matką Boską i Panem Jezusem).

 

W wirujących sercach umieszczono wizerunki dwojga młodszych dzieci oddanych sercu Boga, skupionych na Nim i zjednoczonych w modlitwie. To modlitwa jest sednem wszystkiego; to w niej widzący odnajdują sens swojego życia, istnienia i podejmowanych ofiar. Modlitwa jest wyrazem miłości i zwrócenia się ku Bogu; poprzez modlitwę dzieci poznają własne serca i zbliżają się do Serca Boga.